Fryma poetike e së mërkurës me poetin;Xhemkadri KASTRATI
O JETË
————————-
S’kam besuar që aq fort grushton
T’plandosë për tokë dhe s’ngritesh
Me fjalët e t’këqijve edhe t’helmon
E shpesh nga ato fjalë dhe vritesh!
Thonë e ç’thonë njerëzit të pa vlerë
Po u dole n’rrugë ku dikund synojnë
T’vijnë në shtëpi e të mbesin n’derë
Kujdes, si Krishtin do të kryqëzojnë!
Ti o jetë e ëmbël s’më paralajmërove
Për stuhi që m’presin në këtë oqean
Pse Titanikun tim shpesh e sulmove
Pak vend më dha në detin e paanë?
Pate vend, pse më hudhe n’aisberg
Qëllimisht deshte t’më shkatërrosh
Këtë herë shpëtova e s’u zura peng
Por ti vazhdove njejt të më trajtoshë.
Mos vallë t’parët bënë ndonjë gjynah
Dhe unë qëllimisht erdha në këtë jetë
Gjithë mëkatet e tyre sot t’i laj për ta
E t’më mbetet n’dorë patate e nxehtë.
Apo isha Adami prej kopshtit të Edenit
Që më sollët në këtë botë marrëzirash
Ose peshk i ngordhur n’lumin e Erzenit
E sot me shkas jam n’mes fëlliqësirash!
/www.QendraPress.com/
