Çaste poetike  me poeten:Anila KODRA

AK PLUHUR KUJTIMESH FSHIN…

—————————————————–.

Si vese mëngjesi ti vjen dhe zhdukesh

Kujtimeve, kërkon t’ju fshish pak pluhur.

Ne një cep dite rri fshehur dhe strukesh

Si për te mbajtur ende gjalle atë dikur…..

Ti vjen dhe pa folur te ndjej je afruar

Largësia s’na bën dot pjese harrese,

Nga gjumi I viteve sikur tani je zgjuar

Horizontit te ëndrrave një drite jeshile shprese.

Mendoj me vete sa here ne te dy

Ishim si Romeo dhe Zhuljete dashuruar,

Tani si një film me vjen çdo gje ne sy

Dhe prapë them me vete sa pak kemi jetuar….

Jetuam te dy larg, muaj, vite, dekada

Sa here mu duk vetja Penelope qe pres,

Here-here ndaj fatit dhe si skllavja Izaura

Ti, Odiseja im qe kishe humbur udhën pa shpresë…

Pastaj fantazoja nje dite me diell

Reja ngjyre gri t’u avitej viseve te tjera,

E shihja diellin tim ne te kaltrin qiell

Besova se do kish përsëri Lumturi te reja….

Por ne çast, prapë fundoset Titaniku I endurave

Dhe ti, veç pluhurin nga kujtimet po fshin,

Unë mbetem si nje legjende mes zhgjëndrrave

Një buzëqeshje nga larg mallet perterin….

Anila Kodra Kotroci

Ancora io. 29/09/2021