Çaste poetike  me poetin;-Sahit SHALA

STINËT

——————-

Sa shumë më ngjajnë,

njëra me tjetrën

Nuk e kemi më atë,

vjeshtën e vjetër

Ajo sikur ka ikur,

me ne s’do të ketë punë

Ndofta pak i tillë,

qenkam bërë dhe unë

Ka shumë që mbërdhijnë

se edhe vjeshta u bë si dimri,

e gjatë

Unë i lutem zotit se

qenkam me fat

Por dhimbsen të tjerë,

që mbërdhijnë më shumë

Dhe kështu s’kam shpresë,

se do kënaqem unë

Tashi edhe ne

si stinët jem’ ngatërruar

Nuk shihemi në sy,

nuk shtrëngohemi në duar

E gazi që kishim,

u shnërrua në mërrola

Fjalë e shprehje të ëmbla,

s’na dalin nga goja

Ka ditë qe mërzitem më shumë, se ditëve tjera

S’ dua të jem i pa shpresë,

dua të vijë pranvera

Për këtë faj mban shumë ti,

“ujk o njeri”

Sa i prapësove shumë këto begati..?!

/QendraPress/