E diela e poezisë;Mimoza Gjetaj
Jeta
Eshte nje vizë realiteti …
Emozion i pa arritëshem ne natën e një vere te nxehtë…..
Eshtë adrenalina që në shpirt ndjejmë
Jeta eshtë mërzi., dhimbje ,lot ,
gëzim .ndjenjë e emozion i fortë
Jeta eshtë si një luftë e vertet, duhet lodhjen të ndjesh e të derdhësh djerse .
Jeta esht enderr , emozion pa fjalë ,
eshtë te luftosh që vetvetes ti dalesh balle .
me fjal qe ndofta pas te gjykojn ,
Jeta eshtë te gabosh ,te dish te falesh e ta pranosh .
Jeta eshtë lufte … e si te till duhet ta pranojmë …
ZOT I VETES PËRJETËSISHT
Pos zotit dhe shpresës
Mos i beso askujt
Se mbetesh udhëkryqeve
Si një siluetë hijesh
Që nuk ngjet me asgjë me ty…
Pos dashurisë dhe shpresës
Mos i beso askujt
Se mbetesh as në tokë as në qiell
Më afër humbje se fitores
Më larg dëshirës me afër dëshpërimit…
Pos guximit dhe shpresës
Mos i beso askujt
Se mbetesh jashtë gjithë asaj
Që je ti dhe synimi yt i gjëllimit
Për të qenë i lumturi i suksesit…
Pos hyjnores dhe shpresës
Mos ia dhuro veten askujt
Se mbetesh llamarinë e zhurmshme
Argëtuese e erës dhe e kotësisë
Kohë e humbur pas asgjësë…
Pos vetes dhe shpresës
Mos iu bindë askujt
Se mbetesh top bosh i lojës
Që përfundon vetëm me humbjen
Që mund t’ ia dhurosh vetes…
Me gishta në gojë po mbete
Pa ritmin e zemrës pa frymën e shpirtit
Do të dukesh si një karikaturë e bukur
Nga e cila do të frikohet edhe frika…
Pos guximit shpresës besimit bindjes
Për hyjnoren parajsën dhe zotin
Duhet të jesh zot i vetes përjetësisht…
Asgjë e përkohshme s’na duhet…
