Fryma poetike e së dielës me poeten;Fatime KALIMASHI
MOS MË QUANI POET
————————————–
Mos më quani poet
Mos më shtini në siklet
Aman poet mos më quani
Me vargjet e mia etjen shuani
Sot të gjithë u bëmë poetë
Kush ngadal e kush më shpejt
Shkruajnë ëndrra e kopalla
Ca për molla e ca për dardha
Nëpër vargje flet imagjinata
Filozofi e fjalë të thata
Disa shkrujnë si flenë në gjum
Thotë i mirë n’vargje jam unë
Libri im ka shumë faqe
Mbushur fletat me vargje
Sikur ju s’i them vetit unë
Librin e dikujt e lexoj në gjum
Sot a nesër keni për t’u penduar
E keni humbur rrugën e uruar
I shkreti poet se ç’na paska thënë
Në jetën e tij nam paska lënë
Krejt çka paska shkruar vet i ka lexuar
Dhe prapë i shkreti nuk është penduar
Se jetën e poetit nuk e ka kuptuar
Me vargjet e tij gjithçka ka ëndërruar
Aman mos me quani poet
Se me shtini n’borxh e n’dert
S’di ç’t’i them të mjerit milet
Libri im të mos mbetet shkret
Nëpër zjarr e nëpër prush
Veç këtë ëndërr me përmbush
E t’iu them se poeti
Nuk shkruan veç vargje qejfi
Nuk po fle natën në gjum
Jetës vet për m’i dhënë fund
Flen me laps e me letër
Hulumton te vendi tjetër
Kush na del njeri i mirë
Kush mallkon tuj ba sehire
Kush na qesh për sy e faqe
Shpirtin dreq fytyrën melaqe
Veç një herë kur sytë i lëshoj
Çka ka brenda i lexoj
Tjetër herë në sy nuk vjen
Se ka frikë askund s’ka vend
Perball meje nuk ka fytyrë
Se poeti sheh pa pasqyrë
Nuk i thonë poet së koti
Dhuntinë ia dha Zoti
Aman mos më quani poet
Se po ndihem shumë në siklet
Filozofi nuk dua të shes
Për poetin vargu është shpresë
/www.qendrapress.com/