Intervistë me luftëtarin e lirisë, Sami Qeriqi, vëllai i martires së parë të Krojmirit, Afërditë Shaqir Qeriqi

RKL: I nderuar, Sami Qeriqi, për fillim të kësaj interviste na tregoni disa të dhëna jetëshkruese për familjen, fëmijërinë, për shkollimin?

Sami Shaqir Qeriqi: Në Krojmir kam lindur dhe kaluar pjesën më të hershme të jetës sime, duke përfunduar shkollën fillore atje. Shkollën e mesme e kam ndjekur në Shalë të Lipjanit, e filluar nga viti 1993 deri në vitin 1997. Për mua, kjo ka qenë një periudhë shumë e rëndësishme, pasi kam zhvilluar edukimin tim dhe kam formuar bazat e njohurive të mia aty.

Familja ime vjen nga një shtresë ekonomike mesatare, por e pasur kombëtarisht dhe e persekutuar nga pushtuesi. Pas datës  më 25 korrik 1998, jeta e familjes u rëndua shumë. Motra Afërdita u plagos e më pas ndërroi jetë nga granatimet që atë ditë i bëri ushtria dhe policia serbe. U plagosën babai im, Shaqiri, dhe vëllai im, Nazmiu. Kjo ngjarje la gjurmë të thellë në jetën time…

RKL: Cili ka qenë momenti vendimtar që iu shtyu për t’u angazhuar në luftën e UÇK-së?

Sami Shaqir Qeriqi: Përballë trazirave dhe vuajtjeve të pafund që populli im po përjetonte, dhe duke ndjerë thellësisht vdekjen e befasishme të motrës sime Afërdita, vendosa të bëhem pjesë e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Ky vendim ishte një reagim i frymëzuar nga detyra morale ndaj lirisë dhe duke pasuar ngjarjet e dhimbshme të familjes sime gjatë luftës në Kosovë.

Kyçja në radhët e UÇK-së, ishte një veprim i përgjegjshëm dhe i guximshëm. Me ndjenjën e përgjegjësisë dhe dëshirën për të mbrojtur vlerat e lirisë dhe dinjitetit njerëzor, u bashkova  në një rrugë që do të formonte dhe përcaktonte rrjedhën e jetës sime. Përpjekjet dhe sakrificat e bëra në këtë rrugë ishin një shenjë e përkushtimit ndaj idealit të lirisë së popullit tim dhe dëshirës për të ndihmuar në krijimin e një të ardhme të ndritur për popullin tim.

RKL: Çfarë mbështetje keni hasur nga familja juaj, kur u bëtë pjesë e luftës çlirimtare?

Sami Shaqir Qeriqi: Familja ime ka shërbyer gjithmonë si një pikë e fuqishme e mbështetjes dhe inkurajimit gjatë angazhimit tim në Luftën Çlirimtare. Ata kanë qenë një burim i pandashëm, duke më përkrahur me guxim dhe këshilla në çdo hap të rrugës. Për mua, ata ishin një krah i fortë dhe mbështetës që më ka ndihmuar të formoj rrugëtimin tim nëpër sfidat dhe vendimet e vështira. Familja ime ishte bërë një pjesë e pandarë e rrugëtimit tim, duke shfaqur një përkushtim të vërtetë ndaj vlerave dhe idealeve për të cilat jam angazhuar. Përveç kësaj, ata kanë shfaqur një krenari të ndjeshme për përpjekjet dhe sakrificat që kam bërë gjatë kësaj periudhe të rëndësishme të jetës sime. Në çdo vendim që kam marrë dhe çdo sfidë që jam përballur, familja ime ka qenë një burim i pashuar i përkrahjes dhe motivimit. Për mua, ndjenja e përkrahjes së tyre ishte një fuqi e madhe e frymëzimit.

RKL: Nga forcat kriminale serbe atë ditë të kobshme të 25 korrikut të vitit 1998 , u martirizua motra e Juaj, Afërdita, është plagosur babi Shaqiri dhe vëllai Nazmiu, si e rimore vetën për të vazhduar tutje?

Sami Shaqir Qeriqi: Po, më datë 25 korrik të vitit 1998, një ngjarje e rëndë ndodhi që ndryshoi edhe rrjedhën e jetës sime. Motra ime Afërdita, ra Martire, ndërsa babai dhe vëllai im u plagosën në një sulm nga forcat paramilitare serbe. Kjo periudhë ishte e mbushur me tronditje dhe dhembje, por njëkohësisht ishte një moment që nuk do të harrohet kurrë nga historia e familjes sime. Motivi i përcaktuar për liri bëri që përkundër dhembjes unë të vazhdoj jetën në atë periudhë të vështirë. Ndërkohë që kujtoja ngjarjen tragjike, mbeta i vendosur dhe i përkushtuar ndaj rrugës së lirisë.

RKL: Me të përfunduar lufta në Kosovë, ju u bëtë edhe pjesë e luftës së Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare, cili ishte motivi edhe për një luftë tjetër kur dimë pasojat që sjellë ajo?

Sami Shaqir Qeriqi: Pas përfundimit të luftës në Kosovë, ndjeva një përgjegjësi të thellë ndaj luftës së Ushtrisë Çlirimtare për të mbrojtur zonat e Preshevës, Medvegjës dhe Bujanocit. Ishte një periudhë ku Ushtria Çlirimtare shfaqi një përkushtim të vazhdueshëm ndaj lirisë duke thelluar angazhimin e saj në zonat e Preshevës, Medvegjës dhe Bujanocit. Motivimi im për këtë angazhim ishte ndërtuar për të sjellë lirinë për popullin tim në këto anë. Duke qenë i vetëdijshëm për sfidat dhe rreziqet që kishin këto zona, vendosa të angazhohem në një luftë të vazhdueshme për të siguruar mbrojtjen e tyre.

RKL: Me bashkëluftëtarët Tuaj keni qëndruar në frontet e luftës prej fillimit deri në mbarim. Si ia keni arritur të gjendeni në kushte dhe rrethana lufte?

Sami Shaqir Qeriqi: Unë dhe bashkëluftëtarët e mi patëm një përvojë të vërtetë dhe sfiduese gjatë qëndrimit në frontet e luftës nga fillimi deri në fund. Kjo ishte një provë e vërtetë për aftësinë tonë për të përballuar çdo vështirësi. Edhe përkundër kushteve të rënda dhe rrethanave të vështira, ne mbetëm të vendosur dhe të përkushtuar për të arritur qëllimin tonë. Lufta ishte e vështirë, por solidariteti ynë dhe dëshira për liri na mbajtën të bashkuar dhe të vendosur në rrugën ton drejt çlirimit. Në planin profesional, kjo periudhë ishte një shkollë e vërtetë për zhvillimin e aftësive tona taktike dhe strategjike. Kjo ishte një kohë e vështirë, por lidhja e fortë midis nesh dhe dëshira jonë e përbashkët për liri ishin ato që na mbajtën të motivuar dhe të bashkuar në momente të vështira.

RKL: A mendoni se janë e po trajtohen meritueshëm luftëtarët e Lirisë?

Sami Shaqir Qeriqi: Me kënaqësi do të diskutoja rreth trajtimit të meritueshëm të luftëtarëve të lirisë pas luftës, pasi e vlerësoj thellësisht rëndësinë e respektimit dhe vlerësimit të tyre. Është e rëndësishme të theksohet se pas një periudhe kaq sfiduese dhe të ndërlikuar, ata që kontribuan në luftën për liri duhet të trajtohen me nder dhe përkushtim.

Pas një angazhimi të tillë, ata do të duhej të kishin mundësinë e një rikthimi të suksesshëm në shoqëri.  Mospërfillja e meritave dhe e kontributit të tyre është një padrejtësi që mund të ndikojë thellë në shpirtin e tyre. Luftëtarët e lirisë kanë përjetuar sakrifica të mëdha dhe kanë rrezikuar jetën e tyre për të mbrojtur vlerat dhe lirinë e popullit tonë. Prandaj, ata duhet të ndihen të nderuar dhe të vlerësuar për guximin dhe përkushtimin e tyre në këtë kauzë të shenjtë.

RKL: A keni ndonjë kujtim specifik që dëshironi ta ndani nga periudha e angazhimit tuaj në luftërat për çlirim?

Sami Shaqir Qeriqi: Sigurisht, një kujtim i veçantë për mua ishin çastet kur shihja njerëz të lumtur dhe të lirë pasi vendi ishte çliruar. Ky moment është diçka e pazëvendësueshme. Shikimi i njerëzve të lumtur dhe të lirë pas çlirimit të vendit është një moment i gëzuar, i mbushur me shpresë dhe një ndjenjë triumfi që shpërthente në shpirtin tim.

RKL: Si ka ndikuar angazhimi juaj në shoqëri dhe marrëdhëniet me të tjerët pas përfundimit të luftës?

Sami Shaqir Qeriqi: Pas përfundimit të luftës, angazhimi im u fokusua drejt një të ardhme të qëndrueshme për familjen time. Me dy djem dhe një vajzë për t’i rritur, për t’i ofruar atyre një të ardhme të sigurt dhe të shëndetshme. Zgjodha të angazhohem në Korporatën Energjetike të Kosovës. Në përgjithësi, kjo periudhë pas luftës për mua ishte një kapitull i ri me sfida dhe shpresa. Puna ishte një rrugë drejt ndërtimit të një të ardhme të ndritur për familjen time dhe për kontributin tim në zhvillimin e vendit.

RKL: Me çfarë sfidash jeni përballuar në rintegrimin në shoqëri pasi lufta ka përfunduar, çka keni punuar, ku punoni aktualisht??

Sami Shaqir Qeriqi: Pas përfundimit të luftës, familja ime u përball me sfida të mëdha ekonomike, me pasojat e shtëpisë të dëmtuar dhe të goditur nga granatat, duke bërë të pamundur jetesën në të. Për të përmirësuar këtë situatë dhe për të siguruar një të ardhme më të mirë, unë u angazhova në fushën e ndërtimit si ndërtues. Kjo periudhë ishte një sfidë e vërtetë. Unë  fillova në ndërtimtari, punova me përkushtim për të ndërtuar shtëpinë  e granatuar nga lufta. Kjo periudhë ishte e vështirë, por shpresa për një të ardhme më të mirë dhe dëshira për të mbrojtur familjen më bënë të vazhdoja përpara. Në një moment unë u punësova në Korporatën Energjetike të Kosovës, ku jam edhe aktualisht. Ky moment ishte një shpërblim i vërtetë për përpjekjet dhe angazhimin tim të vazhdueshëm. Në këtë mënyrë, historia ime e pas luftës rrëfehet me sakrificë, përpjekje dhe një rrugëtim profesional dhe emocional drejt një të ardhme të ndritur.

 RKL: I nderuar Sami, faleminderit që u bëre pjesë e intervistave dhe shpalose një pjesë nga biografia jote. Paq shëndet e gjitha të mirat në jetë /KL./transmeton QendraPress./