E diela poetike me penën brilante te ;Gëzim Ajgeraj

KTHIMI ME VJESHTËN

——————————————

Me imazhin e vjeshtës u bashkëdyzuan kthimet

alpet kishin zbritur me borë mbi thinja

e vrrinin e kishte djegur malli i dekadave të mungesës

nëpër nostalgjinë e kujtimeve të tradhëtuara

gjethet e zverdhura të harresës mbuluar i kishin

copëza, copëza thyheshin kristalet e kujtesës

hapat e harruara mplakur ishin mbi degët e pemëve

atje lartë mbi arat e mbytura djerrinave

vetëm vreshta e ruante ëmbëlsinë e rrushit dhe dora e nënës

ehhh, sa mote kan zbritur dhimbshëm thinjave të sajë

mbi strehun e qerpikut sa shi paska rënë

lugina lumenjësh paska ngritur jeta mbi rrudhat e sajë

plisit i bardhë atje tek oxhaku pret qe një dekadë

mbi postajën e dashit të sharrit prehen kujtimet në odë

i zoti prehet qetësisë atje nën lulet e vjeshtës ndjespastë

gurët përpara portave të lagjes ishin mbytur pikëllim

krrutat e mbeta vjerrë tek hajatet mbetë nën rrjetat e merimangave

ç’ pikëllim i trishtë paska zbritur sokaqeve

shokët e brezit as nam e as nishan s’paskan lënë

as për ditën e kthimit të madh të mbathcave

të gjitha i paskan marr me vete edhe mallin

vetëm nostalgjia e kësajë vjeshte na paska pritur përmallshëm

dhe nëna e kërrusur mbi krrutën dekadave të përmallta

hue sa qenkemi vonuar e djegur nëpër mall Malësi e Vërrinit ( Vërri), 2021. Vjeshtë