E diela me poeten;Prenda Sejdia
NËN HËNËN E BESIMIT
———————————
Ndër gurrat e mendimit janë larë zanat
e fjalës
Eh seç i japin bukuri vargut
Dhuratë nga yllësia mbi gjethe e degë
lisash të lartë
E në freskun e natës gjithçka hesht
Kërkon të rikthehesh sërish tek shtëpia
që u rrite
Nën plogështinë e mjegullës gjërat e
bukura mund ti mbledhim
E ndodhur kjo krejt si në kohë mitesh
Sytë e lodhur seç flasin në mjegulla
vegimesh
Afrohet ngadalë e me zhurmë e bujë
dorën më jep
Nuk harroj dot të shkuarën e hapat e
hënës tej kodrës
S’më kanë mahnitur kurrë as errësira
as largësitë
Ndaj pas meje lëvizin vitet që s’dua ti
ndjej as t’ja di
Kështu që nata ka vazhduar udhëtimin
drej agimit
Guackat e zemrës kanë pësh pëshet e tyre
Nën hënën e besimit të fituar ndjejmë kënaqësinë
