Çaste poetike me poeten; Shpresa Besa

Ece …..!.

————————-

Dhe ece vetmuar ne motin e ftoftë

Asgjë s’më ngrohë, asgjë s.dëgjoj

Bri meje siluete, ece me hapa te kote

E zemra n’shqetsim filloi te rënkoi!

Heshtja rrinë ulur n’shpirtin plot brenge

Ne kotësinë e pritjes, se kohës qe iken

E zërat nga larg jehojnë plot zhurme

Se shpresat vdesin, krejt kot i pritem!

Dhe zemra lëndohet ne mot te acarte

Siç pemët e zhveshura gjetheve ne ere

Dhe era ferferine ne akullin e zjarrte

Gjersa një jete vyshket, një tjetër ngrin ne vere!