Çaste poetike me poeten; Shpresa Besa
Ece …..!.
————————-
Dhe ece vetmuar ne motin e ftoftë
Asgjë s’më ngrohë, asgjë s.dëgjoj
Bri meje siluete, ece me hapa te kote
E zemra n’shqetsim filloi te rënkoi!
Heshtja rrinë ulur n’shpirtin plot brenge
Ne kotësinë e pritjes, se kohës qe iken
E zërat nga larg jehojnë plot zhurme
Se shpresat vdesin, krejt kot i pritem!
Dhe zemra lëndohet ne mot te acarte
Siç pemët e zhveshura gjetheve ne ere
Dhe era ferferine ne akullin e zjarrte
Gjersa një jete vyshket, një tjetër ngrin ne vere!