Çaste poetike me poeten:Mirela Terziu

Me udhën e shpirtit

————————————–

Se flokët ndjejnë erën e lumturisë
Me gishtat gërshetuar ngjyrën e diellit
Ne shtrat pranë trupit tënd
Ne bulëza djerse dëgjojë
Udhën e detyrave te renduar te shpirtit
Natyrën përshëndes me fjalët
me te ëmbla
Ne sytë e thelle e te mëdhenj blu
Një tempull te mrekullueshëm
engjëllore të gjalle
puth ne atë shikim te fjetur
Me gjakun pushtuar
nga te gjithë vullkanet
Një valle te pafund marrin
Ne valët e larta të fjalëve te zjarrit

Ku je qe ste shoh me
ne lëkuren e dëshirës
Ne zemër te flijova
qe rruge mos te shihje veç times
Dita zbardh me hijen tende
Si lugat troket pa duar
ne këtë heshtje te zymte
Me natën largohesh nga kjo
përpëlitje e pangopur
Dhe eshtrat kërcasin dhembet
Me korbin qe ka frike te ndjej
shijen e lagështisë se erës
se shkuar
Aty shiu i vetmuar
Pret zogun e bardhe te ngrohte
Ne dhomën time me flatra dëbuar