Çaste poetike me poeten;Eli Zeneli

U KTHEVA SËRISH NË PETRALBË

————————————————

Lumi me nëntë plagë në shtat qenka shtrirë si kreshnik

Në mes të bjeshkëve të gjelbëruara nga poshtë

Në mes të bjeshkëve të thinjura nga lartë

E po rrjedhka i rraskapitur nën Urën e vashës.

U ktheva sërish në Petralbë.

Kalaja e Skënderbeut qëndron hijerëndë

E flet me heshtjen e saj të thellë

Për të gjithë ata që kanë mësuar

Ta lexojnë testamentin e dhimbjes.

U ktheva sërish në Petralbë.

Po kërkoj gjurmët e fëmijërisë

Të vajzës sy-jeshile

Po kërkoj shoqet, po kërkoj shokët

Për t’iu treguar se loja kukafshehtas

Ka përfunduar

E duhet të mblidhemi në qendër të Petralbës

Por asnjëri nuk më përgjigjet

Ndërsa heshtja tallet me mua.

U ktheva sërish në Petralbë

E kërkoj xhaxhain në shtëpi e s’e gjej

Më thonë se banon nën Blirin e Madh

E kërkoj babain në shtëpinë e shndërruar në gërmadhë

Gurët e themeleve heshtin e tinzisht i fshijnë lotët

Një bilbil këndon këngën për shtëpinë e braktisur.

U ktheva sërish në Petralbë.

Nga dëshpërimi më largon një zë i dashur

Është zëri i mësueses sime të parë

Është përqafimi i saj i ngrohtë Janë puthjet e saj

Nuk kanë thënë kot:

Mësuesja është nëna e dytë.

 Eli Zeneli