Çaste poetike me poeten:Nasia Xhemalaj

NJË DITË KORRIKU ME STUHI.

——————————————————–

Fundi i korrikut, djeg si zjarr,

seç pati sot, u nxi krejt,

të hirta retë, të zeza plumb,

i shkundi mbi qytet.

Pulëbardhat klithën zemëruar,

pushuesit vrapuan nëpër strehë,

mbështetur bastunit një i moshuar,

mallkonte stuhinë me erë.

Një degë peme nga era këputur,

në rrugë kish ndaluar qarkullim

ca shanin erën, ca perëndinë,

peshkatarët bregut nxitonin të dilnin.

Mbi rërën e lagur, në buzë të detit,

me pathos puthej një çift i ri,

në gjoks i pritën të gjitha retë,

dhe s’ndjenë se fryu erë me shi.