E mërkura poetike me poeten:Naxhije DOÇI 

LIBRI SHQIP

—————————

Në kohë të rënda të fëmijërisë sime,

gjithsesi edhe në ato të rinisë së parë

rrëzë Gardhinës Plakë të Therandës trime

e lexoja krejtësisht fshehtas

librin e shenjtëruar shqip

shkruar në gjuhë të dëlirë perëndie

thesar magjik i lashtësisë sime në shtresime,

e gjysma e dytë e shekullit njëzet ishte

ngrysur thellë në mjegullnajë robërie.

Kur të gjithë në shtëpi flinin, lexoja 

me dritën elektrike të përkufizuar

që të mos më dallonin nga jashtë 

hijet e patrajta,

puthadorët zemërgurë të paguar,

nga verbëria e vet turpëruar,

nata përgjonte e mashtruar.

Ishte mëkat i pafalshëm atëherë, 

bjeshkë e purpurt guximi

të mbahej në shtëpi libri i mirëfilltë shqip

botim i flakëruar Shqipërie 

e diasporë dashurie

se kohë mugu vazhdues ishte  

në Kosovën me gjemba trishti robëruar

nga pushtuesi barbar e shfarosës serb,

me izolim sizifi ishte ndëshkimi

e refrene ngujimi.

Në bibliotekën familjare relikt e merrja

librin e ëndërruar shqip

sjellë nëpër kohë trishti sfidues

nga hapësira e përmallimit përballë 

të trungut tim të ndarë

me dredhi e hanxhar.

Pishtar gjyshi zulmëmadh dhe i përkushtuar

nga babai fjalartë pasuruar.

Krenari me flakërimë hirësie ndieja 

librin shqip kur e lexoja

më dukej se krejt bota bëhej imja

edhe përtej së mundshmes,

epokat bënin fole të dehur në zemër 

për madhështinë e dheut tim me emër.

/www.qendrapress.com/