Fryma poetike e së mërkurës me poeten:-AJNE  IBERHYSAJ

SHPRUSHE ATË ËNDËRR BRENDA MEJE

( Cikël poezish )

NËPËR PLASA TË FRANGJIVE

I

Një tufë stinësh ku mund t’i gjej

Si hajmali në gjoksin tim t’i mbaj

Që ta ndiej ritmin e zemrës si rrahë

Frikën e heshtjes brenda kullës ta ndjej

Krenarinë e këputur me vaj e herë me mall

Me frymën e ngrohtë të vatrës.

I ndiej si pulsojnë damarët e gjakut

Duke ecur midis agut e muzgut

Derën që hapet me vrull ndjenjash

E mijëra rreze kur papritur e thyejnë terrin.

Ku ndahen rrugët thonë puqen shikimet

Aty pastaj lindin rrezet, shfaqet dhe hëna

Në frengjitë e kullës së heshtur

Ku përvidhen tinëzisht fjalët shpresat

Aty të pres siç e pret etja shiun.

Ti më del para syve si bajrak i zjarrtë

I ngujuar diku në plasa gurësh

Me atë zë epik që e doja e s’e harroj

Duke e kënduar atë këngën e moçme

Ulur këmbëkryq pran oxhakut

Në duet me ty

Babë.

II

Mbi gaca prushi

Fluturojnë fluturat e bardha

Zgjas duart me përputhen e diellit

Që t’i fshij hijet nën rreze të frëngjive.

Kur mund të takoj sërish

Sikur më buzëqeshe egër e më the

Do t’jemi këmbëkryq në kullë

Me aromën e pranverës

Nuk të premtoj se mund të qajmë bashkë

As që do të qeshim njëkohësisht

Nuk kam më lot.

Ti mos u frikëso nga lartësitë

Ngjitu shkallëve të fatit tënd

Të përqafuar si gjethja me erën

Do t’i presim motmotet

Të ngujuar në plasa të frëngjive

Nën frymën e ngrohtë të këtij nënqielli.

KUR TË DUASH EJA

Drita ime e vargut,

I hap krahët e asnjëherë nuk ngopesh

me përqafime e dashuri.

Fryma e shpirtit tim

Me plot rreze e dëlirësi

Ne çdo fjalë t’i ndiej rrahjet e zemrës

Më ngjan se trishtimi shkrihet ndër valë

Përqafimi strofave të pafundme

Ndjenjat çmendurisht

Me vrull shtrëngojnë gjoksin

Rrahjet e zemrës

Si hapat e fëmijëve kur lëndojnë këmbët

Dënesin e fshajnë

Ti, njëmend je engjëllor

Zemra ime – pranë teje gjithmonë

Shpërthen e të njëjtat dallgë

Aq sa unë unë, s’iu bëj ballë

Jepem pa fjalë.

Si një dashuri e parë

N’mëkat me ty bie…

Si të hesht ?

Ajo më vret në shpirt.

Këtu jam, kur të duash, eja …

SONTE

Nata braktis terrin

Trishtimi del nga vetja

Kënga mbetet pa melodi

Sonte

Hija që djeg diellin

Je Ti

Mosardhja jote

Në fyt ma ngufatë ajrin.

Malli

Ky mik i moçëm

I paftuar shfaqet në shpirtit tim.

Orfeu në majë të lotit

E vari këngën e pakënduar

Po nisem për tek ti

Vjeshtës se hershme

T ia puth lotët e diellit

MA THUAJ ATË QË DO …

Në parmakun e syve të lodhur

Ngadalë zgjon timbrin e shpirtit.

I ngjizur në humnerën e zemrës

I dehur me lotin e Posejdonit,

I përgjumur në detin e shpresës

Prek fjalët e panjohura lehtas

Afsh që ndizet e tretet si Feniks

një botë e fjetur psherëtinë…

Etja përpin vetminë̈

Më rrëmben me aromë salepi,

Shpirtin e ngrirë e trazon.

Era e detit shpupurit

Valën e heshtur shprush

Aromën në mendjen time të etur

Me fajin gozhduar në shpirt

Gurëve të mi fshehur

Ndrydhem

Qielli thinjet nga loti i puthjes

Dallgët puqen e vriten në largim

Shpirt i rënduar pikon

Zgjon fajin e gozhduar.

Shprush atë ëndërr brenda meje

M thuaj atë që do

E mos e bluaj veten tënde

Si unë

PA TY…

Kafja iken me ditën e mire,

nën veladonin e natës në ardhje

fshihet

Mbetur fikall me veten

Flas me filxhanin në duar

Shija ime,

Me asgjë nuk të ndërroj,

As me këtë mëngjes të ftohtë dimri

Ndenjat e mia

Ma dhurojnë brenda meje

Një çast dashurie,

Detit të trazuar të kohës

Jeta ime pa Ty

Një Orë e ndryshkur pa vlerë

Kush ma shkund hirin e shpirtit

Shtresuar thellë

Pos Teje

Aromë e mbetur kujtesës

Përjetësisht më djeg

/www.qendrapress.com/