Fryma poetike e së dielës me poeten;-Irena BIDO

MË HARRO…!

————————-

Të zhbësh hapat e tu, kërkon.

Hapat e tu , drejt meje .

Kohën e zgjimit , të limfës së vrullshme .

Trupat tanë , që vrullojnë.

Në shpirtrat e etur , për dashuri …

Në kohën jetuar plot magji.

Tashmë nuk të intereson jeta ime,

që Ti vetë e ndryshove .

Të gjetur mes trishtimit e dëshpërimit ,

e drejtove në fatlumen dashuri.

Nuk di , si prej shikimit u verbove.

Në udhëkryq , pa krye ,dashurin drejtove .

Ku mund ta gjej atë kohë , që gjithçka ndryshoi…!?

Në errësirë më thellë , se errësira zaptuar .

Mendon ,se përsëri mund të takohemi .

Me kohë pushimi dashuria ,nuk mund të jetë e veshur .

Ajo ndihet çdo çast , është ndjenjë.

Nuk kapet e nuk fshihet .

Ndoshta gabohesh, prej mendimit,

për kohën ,që bukur kaluam.

Të keqen ,që u fut midis nesh të ndryshojmë.

Dhemb shpirti , lëndohet kur harresa ,

kërkon të jetë e pranishme .

Më harro ,fjalë ,që shpirti s’ mund ta nxerë.

Gjithçka ,që ndërtove , mundohesh të thyesh,

duke dale jashtë , nga vetvetja dhe jeta .

Dashurinë mos e vrit , mos e fut në errësira,

si vritet një foshnjë , në barkun e nënës ,kur ndodh aborti.

Lere të prekë jetë ,jete, mos mbyt dashurinë,

për të mos i lënë kohë, të lindë , jetojë .

Kush e krijoi , të njohë.

Dritën e diellit ,të vërtetën ,të shohë.

Frymë dhe rrahje zemre të ketë.

Nuk po te njoh , dukesh si i huaj.

Nuk u përpoqe, rrugët tona të ishin një .

Veten gënjeve ,se kishte në mes ndjenjë.

Me çmendurinë tënde ,shembe gjithçka.

Larg , shumë larg premtimeve, drejtove Dashurinë .

Fjalë dhe vetëm fjalë të gënjeshtërta .

Tani çfarë të thuash Ti ,çfarë të them unë .

Ku ikën dashuritë e mëdha , pyes përsëri… !?

Në ç’duar shkuan përqafimet …!?

Ç’ buzë i provojnë të tuat puthjet …!?

Brenda teje humbe , a do gjendemi gjëkundi.

Në ëndrrat e Tua shkoj e vi .

E di për një çast mbaron dhe fillon përsëri .

Jeta jonë ngjason , me nje film ,

njëkohësisht me fund e fillim .

Nuk mund t’i thuash , më harro …!

Historisë së shkruar , nga fillimi deri ne fund ,

në lëkurën time ,në lëkurën tënde,

si një dëshmitar ,dashurinë mos moho…

Me pelerinën e harresës , s’mund ta mbulosh dot…

Nuk mund të quash , Dashurinë, të pa kohë …

/www.qendrapress.com/