Çaste poetike me poeten;Valbona KOLAVERI

KOPSAT E ZEMRËS

—————————-

Mansheta vitesh

Përvilen përmallshëm

Këmishës së shpirtit tem,

Aty ku kujtimi yt

Më la një brengë

Mu thyen një nga një

Të gjitha kopsat e zemrës,

Dhe u bëne një

Me lotët

Mbërthyer brenda teje

Arkës së drunjtë,

Ditësh e netësh me radhë

Der të mësohesha

Që më nuk je

Zhubravitjen e dhembjes

Nuk ia hoqa kurrë vetes,

E pres nën mall

Ditën e trëndafiltë

Ku era e mallit tënd

Më shkund

Si cdo vit,

Shkurtit, datës sē 14 -dhjetë,

Tek mendoj që më pret

Buzë udhës

Ku vallëzojnë retë,

E kur stë vi mendimesh

Ëndrrash ëngjëjsh me vjen,

Bijë,

Jam këtu,

Më thërret në vesh.

V.Kolaveri.

/www.QendraPress.com/