Çaste poetike me poetin;Gëzim AJGERAJ

FRYMËZIM

————————–

Na deshi një kohë e zymtë kandil për njeriun

me një fjalë drite në sheshin e zjarrtë

së nesërmes pak dritë veten një qiri

se kush digjej për fjalën, kush për frymëzim

se fjala hante hekur dhe ndizte zjarrin në gji

kund na i lidhnin gojë, kund na i ndiznin kandil

xhandari i bënte rojë edhe qiellit përmbi

se mos ndizej një rreze e territ bënte dritë

se kush në flakë guximi territ t’i bënte dritë

në mos dhe fjalës sonë një kandil për dritë

i duhej ndezur guximi, muzës i duhej rritë

se kjo etnia jonë na donte frymëzim për dritë

me fjalën plot shpresë terrin e shponim përditë

na deshi dhe një etje, na kërkoi e lumja ditë

atje ku na kërkoi i ndezëm kandil e dritë

për vete një qiri në dorë, fjalës plot rritë

na deshi e uruara, na deshi e bardha ditë

ARTI PËR FJALËN

—————————–

Lum kush gdhendi fjalën me daltën e mendimit

është një gjen i moçëm që e bekoi hirësia

hirësi jona na e paske falur bekimin

me shkëlqimin tënd u gdhend mjeshtëria

Nga kokë e mendimit fjala mori udhë

gjeni që na i dha dritë dhe për të tjerë

ky mendim stërkalë rrodhi e u derdh lumë

rrodhi përmbi varg e s’u shter asnjëherë

Na do dhe kjo kohë majën e mendimit

ku shartohet fjala për pikë në këtë kor

u rritsh gjen i fjalës që na i rri pranë frymëzimit

për majat e arta e për metaforë

/www.QendraPress.com/