Çaste poetike me poeten; Gerta Bandilli BECKA

Filozofia e të hënës…

———————————–

Ti do më pyesësh një mbrëmje

Ku isha që mungova kaq gjatë

Unë do të them nuk e di,

Se shpesh dashuroj pasiguritë e mia,

Ndoshta kaq qenë Lilith,

E befas u ligështova gjatë

Andaj s munda të vij,

Ndoshta u fsheha në një guackë deti

Të bëhesha margaritar,

Por Poseidoni nuk e pa të udhës

Ti jepte jetë lëndimit tim

Ndoshta u dashurova me një vjeshtë

Që ishte më çapkënia mes stinëve,

Flokëkuqe, e çmendur e pa pikë fantazie

Ndaj qëndrova ta pikturoj.

Ti do të më pyesësh një mëngjes

Se ku isha që mungova kaq gjatë,

Unë do të përgjigjem

Se hutohem kaq shumë pasi ti më vret

Sa nuk e mbaj mend rrugën e kthimit…

/www.QendraPress.com/