Çaste poetike me poetin;Ragip GJOSHI

NJË KËNGË E KËPUTUR NË UDHËN E LIRISË

(Mësuesit tim poet Ymer Elshani dhe Masakrës së Poklekut)

1.

Një elegji për mësuesin tim poet,

Ua solla si metaforë e një melodie të këputur–

Një frymëzim i djegur në gji të poetit,

Një këngë e këputur në udhën e lirisë

Një këngë e përgjakur e djegur

Në mesprillin 1999 e pakënduar mbeti

Diellit tonë tentonin t’ia mbyllin dritaret…

Mësuesi,u rrit, poeti në djepin e atdheut,

Nga ninulat mësoi, tehesh të shtegëtoi

Në udhëtimin nëpër plagët e dajë Fazliut

U burrërua poeti duke kënduar nënë zë,

U rrit brenda Këngëve të maleve …

Derisa një gojë e hapur me dhëmbë të prishur

Edhe kur merr frymën e grahmët e fundit

E ndiqte në çdo hap poetin…

Këtë lis me sytha plot derisa e plandos përtokë,

Ofshau, pasi i goditur rrufeje u rrëzua,

I paepur bashkë me këngëtimin…

Plasi një vaj fëmije i plasaritur pa nëntekst,

Frymëmarrje e thellë e Drenicës shtangu,

U pre përgjysmë ëndërr e fundit të 23 zogjëve…

Në sytë e poetit kishin ngritur pritat,

Buzë lumit nën ballin e skuqur të poetit

Një fjalë e pathënë një këngë e rrallë;

Aty ku hapeshin udhët aty ku bashkohen buzët…

Aty ku nisi këngë e re mbi Drenicën time!

2.

54 lule shtrijnë rrënjët thellë në tokë

Pasi u dogjën –shkrumb u bënë…

Moti lotoi kuq mbi Poklekun e Vjetër,

Tek Pranvera provonte të shtyente ditët

E ,Ymeri mbrumte këngët me shpresë;

Duke ftuar brenda pragut të saj lirinë.

Dhe duke mallkuar rrufetë e atij moti…

Për një çast Drenica nuk mori frymë

Një zemër poeti pushoi me fjalë të lëmuara

Një këngë poeti u pre përgjysmë,

Një pemë, me shumë lule u pre…

Dita dhe dielli ishte vonuar atë ditë .

Disa gazeta,radio kohe e në TV raportuan

Për bubullimat dhe për pasojat …!

3.

Atë ditë edhe pas muzgut pikoi gjak

Nga shpirti i tokës shpërtheu këngë të reja-

N’fluturim brinjë më brinjë mes për mes Drenicës,

Ujqërit u turrën që nam e nishan të shuhet,

Duke nxjerrë përjashta dhëmbët e mprehtë…

Përtej maleve të shpresave tona,

Ushtarë njomzakë në vijën e parë të zjarrit,

Në betejën ,përtej bregut Pokleku digjej;

Luftëtarët dëgjuan elegjinë e këputur të poetit

Të mbarsuar me një dritë e një ylber udhërrëfyes…

Nëpër shtegun e ëndrrës. tonë nëpër mjegull,

Ishim nisur me një anije të shpresave,

Nëpër kurthet prej dallgëve të larta;

Tek ligjëronin zogjtë e maleve

54 ëndrra u këputen në ag të Pranverës

Monument i lirisë iu bënë poetit dhe 23 zogj…

23 emrat më të mirë të botës,

23 palë sytë me lotët më të kulluar.

23 dhimbjet më të mëdha të epokës

23 engjuj në Panteonin e buzëqeshjeve të vrara.

Hirin e këngës së asaj dite e shprusha

Për atë dhomën pa dritë, në errësirën e asaj dite

Për vargjet e copëtuara ,të prera e të djegura,

Për zërat e fëmijëve të bezdisur

Për Orën e Madhe të varur në Histori…

Për atë melankoli të kobshme,

Kur gjaku nëpër vena gumëzhinte si bletë!

Atë ditë kur u lëkund toka e u bë e kuqe,

E një këngë e re nisi mbi shkëmbinjtë e thepisur,

U ngrit,u kryengrit Elegjia për mësuesin poet

Për kohën e flakëve në vatrën e të parathënies …

4.

Mbi dimrin në shejtëni,

Mbi ato dallgët e motit që ndillte epokën e re,

Mbi qiellin me drita shprese

Të ndezura prej engjëjve të dritës

Ata që atë ditë e mbanin mbi shpinë lirinë,

Që kacavjerrej mbi ashtin e kurrizit të tyre

54 psherëtimë duke mallkuar dallgët a erëra…

Kam mall,për këngët e mësuesit poet,

Për Pranverën e 23 zogjve

Më zë malli,në portën e pritjes,

Agsholeve digjem për këto këngë;

Prekeni lëkurën e këngës time,

Dhe do të ndieni zjarrin që të ngroh…

5.

Gurin e dhimbjes së mesprillit të Poklekut

Si Sizifi plak ua solla në Sofrën poetike,

Të valë e më valë me aromën e asaj dite,

Si metaforë për kohëra të përgjakura…

Që heshtja të të mos mbetet gur i mallkuar,

Në qafën e elegjisë për mësuesin tim

Dhe në qafën e plagëve të këngëve të poetit-

Ymer Elshani bëhet më i forte se vdekja,

Kënga e tij kurrë mos të mbetet e gozhduar

As tash kur janë ulur valët e rrebesheve…

/www.QendraPress.com/