Çaste poetike me  poeten;Valbona  HADRI

Kënga e ngadhënjimit

——————————————

Nga larg e pa një rreze drite.

Nuk e di përse e vuri në shuplakë dore?

Për një moment i’u duk nur i një artisti

Një dritë gravruar prej ari të dielltë

Qëndisur nëpër këndet rreth të cilave artisti i këndonte një gruaje që ngjante në një hyjneshë.

Kjo frymëmarrje drite sikur e lehtësonte shpirtin e kësaj dite pranverore.

E dinte që ai do të vazhdonte

me këngën kushtuar vetëm asaj.

Emri i saj ishte stuhia e luleve të lumit, që godet këndshëm mbi dhimbjen e artistit.

Për t’a kuptuar rëndësinë e aromës veçane.

Nganjëherë kur s’bëzante zëri i tij .

Nostalgjia për vargun i bëhej rruaza në fytin e saj.

Thellësisht e ndiente se kënga e ngadhënjimit do të

/www.QendraPress.com/