Çaste poetike me poeten;Pranvera QERIMI

Gjuetar mendimesh

——————————–

Ah sa do te dëshiroja te isha

Gjuetar mendimesh t’i gjuaja

Ti vrisja edhe nëse do te shpëtonin

 Se paku për një kohe te shkurtër

do te largoheshin, E di pse?

Se kështu me ndodhe kur

nis mem rrejt gjumi,

Ku drita e hënës nis me u sos

E unë filloj për ty me u brengos

Ece lakuriq pas asnjë rrobe morale

Shpeshherë kam mendu qe

Je kufome e ec ashtu

Neper dheun e zi

Se unë njerëzit pa ambicie

Eh pa te ardhme ashtu i quaj

 Por ti s’ke faj jo

Edhe e qara e qiellit u mbyll

 Lot i lëshoi

Per dhimbjen tende

Qe me shume ke hëngër grushta

Sa buke,po ti s’kishe

Faj jo

Dashuria s’thone kot te verbon

 Me keq se me shkop ne disa

raste te orienton prandaj

 çdo nganjëherë çdo njeri humnera e

 gllabëron, qoftë ne rini e qoftë ne

pleqëri askënd nuk do e mbuloj

 bora e zeze e dheu i bardhe.

Askush s’e ka te njëjtin fat

Por çdo kush do e këtë një arkivol.

/www.QendraPress.com/