Çaste poetike me poeten;Ajne IBËRHYSAJ

AROMË ELBASANI

———————————————–

Ti më dhe mbretërinë e dashurisë,

lotit ia besove harkun e triumfit.

Shikoj qiellin e pafund

e copëza të heshtura

në sytë e mi përflaken si mozaik.

Në valët e Shkumbinit është filli i zanit,

vargjet dhe eshka ndritën.

Në bebëzat e syve plot mall

përfytyrova një lumë

që rrjedh e s’njeh kufi.

Rrugë të humbura

lahen nën valët e Shkumbinit.

Në djep të gurtë qenka përkund shpirti.

Ende kalaja i përkund ëndrrat e mia,

ende jemi me shpirt foshnje.

Mëngjesi me aromë Elbasani,

me lotin e fundit ma lau gëzimin.

Buzëqesha tamam si fëmijë,

trupin e përkunda

me ninulla kënduar mbretërve.

Këtë të diel, kambanat ranë fort,

sytë u lanë me vesën e shenjtërimit.

Unë t’i pashë sytë e tu…

Kishin veshur vellon blu.

Të gjitha u shenjtëruan,

aty nën gjurmët e hapave të heshtur,

ende të freskëta mbi kalldrëm

si trajta të pashlyeshme.

Aty është dhe bekimi i Olimpit!

Koha si lumë ma dha valën e shpirtit

e për herë të parë bebëzat e syrit

ia vodhën zjarrin Zeusit.

Elbasani u ba za i shpirtit tim!

Këtë mëngjes, aroma e tij m’i përflaku vitet,

frymën time e mori në prehër të vet.

/www.QendraPress.com/