Çaste poetike me poetin;Feim BLLACA

VDEKJA SHEMBULLORE

————————————-

Aromat e mrekullueshme

të luleve të mpinin.

Atë mëngjes

të kthjellët maji.

Pas shiut të natës

blerimi i pemëve dhe barërave

të jep përshtypjen e pranverës,

stinës së luleve.

Mbi tokë vesa e ftohtë ngjyrë argjendi,

sipër barit të njomë shkëlqente

Në qiellin blu të pafund,

qëndronin pezull disa zogj flatragjerë.

Të cilët vinin nga larg.

Lumi gjarpëronte

përmes pyellit,

me një murmurimë.

Aty pranë lumit në pyell

dëgjoheshin papushim

cicërima zogjësh, që

dëfrenin kalimtarët e rastit.

Një zog gazmor

derdhte gëzimin e tij

nga fundi i zemrës

maje një guri.

Qetësinë e mëngjesit të bardhë

e grisi një breshëri plumbash

Zogu pushoi këngën,

I trembur fluturoi,nga aty tjetërkund.

Nuk dorëzohet me kaq zogu idealist

Ai nuk e tradhtoi bindjen

Në mbrojtje të çerdhes ,

I vendosur,bën,vdekjen shembullore.

/www.QendraPress.com/