Fryma poetike  e së dielës me poeten:Esmeralda BREGAJ

Do të doja të shkruaj

Do të doja të shkruaj…

po… te shkruaj…

Lotë gëzimi,

Grimca kujtese,

induksione lumturie,

Sepse,

Sepse s’ndihem e persosur

E kush është sot i persosur?

Të ngrejë dorën (-lart-) e të më thotë

Mund të shkruaj në dysheme,

Në halle, probleme, trillime e kujtime

Me një kalem të trullosur,

Nëpër faqe çakallosur

Me një fytyrë të plagjiaturës

I hedh hapat siper urës

Me doreza e nallane

Kërcen zemra nëpër valle

Si një nuse legjendare.

E kap jetën për fyt,

Unë nuk jetoj me kujtesën që të mbyt.

Çmenduria gëzon,

Dritë të ndritshme afron

Unë jetoj çdo moment!

Unë jetoj mes rreshtave,

Une jetoj mes vreshtave

E lumturuar siç di vetë!

Pena ime është e vërtetë

Pena ime can një det

dhe me zë të fortë thërret

“Poezia është jetë!”

esmeraldabregaj.com

/www.QendraPress.com/