Çaste poetike me poeten;Katerina BARBIERI

Sytë liqen

————————

Sytë jeshil, si dy liqene,

në to brenda mbeta zhytur,

ndrisnin si flokët e një hëne,

derdhnin qeshje, ëndrra-qëndisur

Sytë-liqen, më lan pa fjalë,

më verbuan marrëzisht,

jam pa zemër dhe pse gjallë ,

rob i tyre ,përjetësisht

Sytë magjik,oh perëndi,

vetëm për to, beja be,

ike tinës, si për çudi,

me godite si një rrufe

Sytë e tu, ndezur dy zjarre,

derdhnin jetë e ndiznin flakë ,

zgjonin hënën ,përtej malit,

nduknin muzgun e përgjaktë

Sytë-liqen me ngjyrë të blertë,

në to qielli rri trazuar,

flutura,gjethe flirtojnë lehtë,

në vesën e dashuruar!

 &   &  &

Vejusha

————————–

Kam njohur një zonjë,një grua heroin,

i vdiq i shoqi, e la vejushë,kallogre,

nënë e babe u bë, te rriste fëmin,

dhe pse lule-pranvere dhe pse shumë e re

Çdo të diel në mëngjes, qante tek varri,

se lotët jo, nuk i thante me jaranë,

qante për jetën,humbur gjëkundi,

qante për ëndrrat që u fikën e u thanë

E ruajti dashurinë, në gji si kristal,

dhe pse jeta e saj ,u be odise,

në rresht si filë-indiane, kapiten e gjeneral ,

por ajo nuk u nxi,qëndroi si e bardhë re

Jetën klandestine përçmonte dhe fëmijët rriti,

I shkolloj te gjithë, edukate dhe harmoni,

me kurore të florinjtë, shtëpinë e ndriti,

dhe dallgët e jetës i sfidoj në vetmi

Ekzemplare të tillë sot janë në zhdukje,

se kohët tashmë, shumë kanë ndryshuar,

por un tradizionin mbaj me vete,

me iluminojne udhën ,për të vazhduar!

/www.QendraPress.com/