Fryma poetike me poeten:Rovena SHUTERIQI

M’u shemb bota

—————————

U shemb bota, apo shpirti im u trondit

prej gjëmës që po i shihnin sytë?!

Eshtra të mbuluara nga mishra të tretur, u mblodhën,

u bënë topth, frymën mbanin, ta mbysnin kërkonin.

Sytë të lebetitur luteshin pa zë.

Gjaku venat kuqonte e lëkura dukej

si prushi kur ndizet dhe gjurmë lë.

Duart shtriheshin të kapeshin dikund,

 lemeria kishte kapluar trurin e s’linte vend për askënd.

Përpëlitjet e jetës zveniteshin duke rendur me hapa galop drejt vdekjes.

Grahmat e fundit humbën tingëllimet.

Sytë u përpoqën të mbaheshin zgavrave të tyre,

formuan dy pika lotë që vezulluan si margaritarë.

Forca të gërshetuara lidhën vdekjen prej gjuhe.

E zvarritën prej mureve të brendshme të “kufomës”.

 E nxorën në dritën e ditës. Si vampiri u dogj,

u tret dhe pluhuri i zi me erën u fashit.

Regëtoi zemra përsëri, trupi u drodh, lastar u bë,

preku atmosferën me ëndje si atëherë, kur lartohej me ngazëllim.

/www.QendraPress.com/