Çaste poetike me poeten:Donika DABISHEVCI

𝐒’𝐊𝐈𝐒𝐇 𝐌𝐄𝐍𝐔 𝐍𝐀𝐍Ë𝐙𝐄𝐙𝐀

——————————————-

S’kish menu nanëshkreta që mun’ vjen ajo ditë

kur me ma t’kthjelltin menim kish me e lypë dekën e fmisë.

“𝘈𝘮𝘢𝘯 𝘮𝘰𝘳 𝘡𝘰𝘵, 𝘮𝘦𝘳𝘳𝘦,

𝘮𝘦𝘳𝘳𝘦 𝘯𝘫𝘪 𝘥𝘢𝘬𝘪𝘬 𝘦 𝘮𝘢 𝘱𝘢𝘳ë.

𝘛’𝘧𝘢𝘭𝘦𝘮 𝘡𝘰𝘵, 𝘮𝘦𝘳𝘳𝘦 𝘴𝘩𝘱𝘦𝘫𝘵,

𝘮𝘦𝘳𝘳𝘦 𝘦 𝘮𝘰𝘴 𝘦 𝘭𝘦 𝘮𝘦 𝘩𝘫𝘦𝘬ë!”

S’kish besue nanëmjera se mun’ vjen ajo ditë,

që kish mu gzue kur shpirti i shpirtit t’saj,

zemra e zemrës, loçka e loçkës,

ai qingj i vogël që sa kish marrë kambtë me ecë ledinave,

kish me i mshelë ata sy t’bukur, sy bojëqielli.

Jo me pushue, as me fjetë…

Me i mshelë për mos me i çelë ma.

Kurrë!

Nanëzeza menxi ja kish tubue zorrtë t’birit,

zorrtë e çpupurituna si krelanë prej ciflave t’granatës.

“𝘔𝘢𝘳𝘰𝘷𝘢 𝘯𝘢𝘯ë 𝘱𝘳𝘦𝘫 𝘣𝘢𝘳𝘬𝘶, 𝘮𝘰𝘴 𝘮’𝘱𝘳𝘦𝘬…

𝘱𝘰 𝘮’𝘥𝘩𝘦𝘮 𝘴𝘩��𝘮ë”…

si gjylpana n’shpirt deri n’ditë t’vorrit

gugatjet e tij t’fundme…

———————-

𝘗𝘰𝘦𝘻𝘪 𝘦 𝘴𝘩𝘬𝘳𝘶𝘦𝘮𝘦 𝘯’𝘬𝘶𝘫𝘵𝘪𝘮 𝘵ë 7-𝘷𝘫𝘦ç𝘢𝘳𝘪𝘵, 𝘓𝘦𝘰𝘵𝘳𝘪𝘮 𝘈𝘩𝘮𝘦𝘵𝘪, 𝘪 𝘱𝘭𝘢𝘨𝘰𝘴𝘶𝘯 𝘳𝘢𝘯𝘥ë 𝘱𝘳𝘦𝘫 𝘨𝘳𝘢𝘯𝘢𝘵𝘢𝘴𝘩 𝘯’𝘥𝘦𝘳ë 𝘵’𝘴𝘩𝘱𝘪𝘴ë 𝘯’𝘙𝘳𝘦𝘻𝘢𝘭𝘭ë, vdekun 𝘯ë 𝘎𝘳𝘢𝘥𝘪𝘤ë 𝘮ë 11 𝘴𝘩𝘵𝘢𝘵𝘰𝘳 1998

/www.QendraPress.com/