Çaste poetike me poeten: Arze HASANAJ

Gjarpërinjtë e xixëllonja,

———————————

E kam dëgju shpesh qe bënin lojëra,

gjithmonë gjarpërinjtë me xixëllonja.

E kështu me dukej shume çudi,

gjarpri për keq ka veç këtë dhunti.

Por ishte e vërtet mbi te vërteta,

gjarprin me gurë e qëlloj jeta.

Kudo derdhte helm e derdhte vrer,

nuk mundi te bënte drite ndonjë here.

Edhe për çudi dhe ne këtë jete,

kishte gjarpërinj kishte vërtet.

Qe sapo te shohin xixëllonja ,

mundohen ti shkelin kudo këto zonja

Por arsyeja e çuditshme prapë mbetej,

se xixëllonja është mrekulli me vete.

Nuk i pëlqen te merret me gjarpërinj,

qe helmin e kanë te madh por se kanë fuqinë.

Kurrë nga gjarpërinjtë nuk friket xixëllonja,

por i pëlqen vetvetja është e zonja.

E s’merret me gjarpërinj as me përralla,

thjesht i bën dritë vetvetes rrugëve te mbara.

/www.QendraPress.com/