Çaste poetike me poeten;Ira KOÇI

Atje,dallgët shkumonin flluska stampoje në breg

Kakomeja, indiferente, ishullorja pa shumë fjalë…

Pas jelekut të shpëtimit, po na mbante peng..

Epohej trageti, britma grash, pas pak,një e qarë

Një zë brenda meje, qarravitej, boo, ç’na gjet!

Në sekonda paniku, mbi ujë, një pulëbardhe

me këmbë noton pandalur, jashtë hiqet krejt e qetë

/www.QendraPress.com/