Çaste poetike me poeten;Shire DHIMA

Kalendari i jetës!

——————————–

Kalendari i jetës ,po zverdhet ngadalë

Mos vallë xhegu i vapës,i veniti vitet

Vjeshta në dritare,e shoh paska dalë

Me padurim pret,sa të ikin ditët .

U venitën vitet,si kartë gjysmë djegur

Filloi t’i rrëzoj era një nga nji

Gjithë prodhimi i jetës,në lëm qënka mbledhur

Disfatat bërë duaj , kashtë pa kalli.

Gjithë stinët e moshës,rrëmbyen bukurinë

Ca braz filluan t’i hapnin mbi ballë

Në shpirtin e bardhë,nuk mbollën dot thinj

Si nuk prekën vdekjen ,ma lanë të gjallë .

Jeta nëpër stinë, këpucët ka grisur

Bregore më bregore,ku nuk paska shkuar

Nga dallgët e forta ,sa herë ka krisur

Këpucët e saj , një film i paxhiruar.

Flasin shumë këpucët,flasin dhe gjurmët

Flasin dhe rrudhat ,thelluar rrëke

Mbi flokët e derdhur, sa herë stina shkundet

Kockat, reumatizmës, i ndërtojnë fole.

E ndjej vjeshtën, damarët rrinë zgjuar

Rizgjohen plagët ,nga gjumi letralgjik

Shikimi fillon të marrë rrugë harruar

Jeta si një varg, në çdo stinë vënë pikë.

Vjeshta po afrohet,sa të kaloj pak zhegu

Të josh me argjënd, gjethet i gënjen

Dimri bëhet nudo,rri fshehur tek shtegu

Jeta pendët rënë,dimri dimrin gjen

/www.QendraPress.com/