Çaste poetike me poeten; Mialba SHEHU

ISHTE NJË REALITET

——————————-

Isha shumë e vogël po gjithçka mbaj mënd ,

Në memorien t’ime e pse kanë kaluar vite se kam harruar.

Një dhimbje pësova në shpirt kur e kujtoi drithëroi.

Mulliri i fshatit kishte ditë që ishte prishur,

Gruri na ngeli pa bluar dhe bukë nuk kishim,

Nëna ngriti kapakun e magjes dhe fytyra u verdhë

Në fund të saj një grusht me miell kishte ,ngelur.

Nëna më mori dhe në zyrat e kooperativës shkuam,

Dy kg, miell hua i kërkuam, sa për atë ditë,

Po nënën e kundërshtoi dhe miell nuk na dhanë,

Unë ngela e hutuar u ula në gjunjë dhe fillova të qajë.

Loti i nënës rrëshqiti lehtë në faqe,

Më kapi për dore me kokën lartë nga zyra dualëm,

Dora ime dorën e nënës fortë e shtrëngonte,

E zëmra ime fëminore një tronditje seç mori.

Nëna më ledhatoi flokët,e buzëqeshjen engjëllore më dhuroi,

Atë pakë miell qullët e gatuan atë ditë,

Të nesërmen ndihmë te njerëzit tanë kërkuam,

Dhimbja në shpirt i kaloi çdo imagjinatë

Shumë vite kanë kaluar nga ky skenar,

Më duket si një ëndërr e keqe që kamë parë dikur,

Po nuk ishte ëndërr ishte realiteti i një varfërie ekstreme,

Që para saj të gjithë ishim të gjunjëzuar .

128.2024

/www.QendraPress.com/