Fryma poetike e së mërkurës me poeten; Flora Mezini BOJA

 Unë me penë dhe ti me armë

———————————————.

Unë me penë të ngjyer me mjaltë ,

Ti me fishekë në armë ,

Kush del më i fituar vallë ,

Unë që thur vargje apo ti që je vrastarë ?..

Unë me mesazhe për paqe në njerëzi ,

Ti me armë të vrasësh njerëz ke kënaqësi ,

Pse kështu more katil ,

Bëhesh i pamëshirshëm bëhesh xhahil ?.

Unë thur ëmbël vargje të çdo lloj ,

I qëndis me fije mëndafsh ngjyrë arë ,

Ti mendon veç për krime kështu shpirti yt do të gëzoj ,

Pse more zemër lig kënaqesh kur bën zarar ?.

Unë vrapoj mbas fluturave krahëshkruara ,

Vrapoj mbas bletës që mbledh nektar ,

Ti vrapon me armë në brez njerëzit me i tmerruar

Ctë gëzon shpirti kështu more i marrë ..

Unë kërkoj ti mar botës vec të mirën ,

Tek lexuesi të ëmbëlsuar ta servirë ,

Ti nuk e dëshiron të mirën

sepse të ka gllabëruar xhelozia dhe smira ,

Ty kur bën vrasje të duket vetja i arrirë ..

Ne jemi dy kahe krejt të kundërt ,

Njëri djall e tjetri engjëll

asnjë tipar nuk e kemi të njëjtë ,

Unë përpiqem me njerëzit të sillem bukur ,

Ti kur bëhesh vrastarë ndjehesh i qetë ..

Thirri mendjes o njeri i lig ,

Ke kohë akoma për reflektim ,

Bëhu ti shembull për fëmijë , miqësi dhe shoqëri ,

Vështro jetën pak më larg ,

Nuk duhet të shohësh jetën kaq pak , në dorë të mbash një armë ,

Sepse arma s të bën të fortë

Por të fundos të flak në gropë ..

Poetët prandaj gjumin e bëjnë të qetë ,

Armë të tyre kanë veç një penë ,

Pena kurrë nuk të vret nuk të merë jetë ,

Thurë lavde dhe të thumbon ,

për ata që e meritojnë …

/www.QendraPress.com/