Çaste poetike me poetin:Maxhun OSMANAJ

NË MUZEUN E QYTETIT TIM

——————————

Në muzeun e qytetit tim

Derën ma hapi historia, kultura, identiteti…

Më përshëndetën gjërat etnografike

Veshjet e motrave,nuseve, nënave, gjysheve

Me bardhësinë e shpirtit të tyre n’kornizë

Tumat ilire, eksponatet dhe artefaktet

Oh, loti i nënave, që shponte gurin

N’kërkim të dashurve të zemrës,shpirtit…

Më thërrisnin: Paleoliti, Neoliti, Mesjeta, Koha e Re…

Mbytem, dergjem n’pafajësi të tyre

Koha e Re e luftëtarëve të fundshekullit XX

më presin si rojtar dhe shumë gjurmë lirie

Jelekë, kapela, çizme, gëzhoja, kartela identiteti të UÇK-së

Kullat e djegura dhe të rilindura nga fara e dashurisë

Kush hy dhe del nga Muzeu

Dehet në heshtje në krenari dhe mallkim

Ato flasin, rrëfejnë shumë gjurmë Atdheu

Liria më përcjell me shumë porosi, amanete..

/www.QendraPress.com/