Çaste poetike me poeten;- Remzie Raci REXHBOGAJ

BARDHËSI FJOLLA BORE

———————————————

Ecëm ngadalë

Me ritmin e zemrës se plagosur

Ku hapat i hedhi mbi fjolla bore

Por gjurmët do mbesin

Gjatë mbi bardhësi

As fjollat e borës

Që përsëri bien këto gjurmë

Jo s’mund t’i fshijë

Se acari kot përpiqet

Që bardhësinë e shpirtit tënd Erna

Dot s’do mund ta ngrijë

As akullin në damarët e gjakut tim

Rrezet e diellit s’munden kurrë ta shkrijnë

Me shkëlqimin e Hënës

Ti si ortek i borës

Alpeve të maleve rrëshqet

E me mua asnjë fjalë e di qe s’flet

E heshtja jote si rrufe në zemër

Po më godet

Unë e di se Ti më shikon

Nga dritarja e yllit tim polar

Ku i këndoj yllit

Që nga lart zbret ngadalë

Dhe shndërrim në mesnatë

Eh,zemrën time ma mbush plot mall

Të pres të dera e zemrës

Kurrë s’ta mbyll

Se shpirtin tënd prej floriri

Aty e kam murosur

Bashkë me shpirtin tim

Thellë në brendësi

Janë të strehuar

Dhe po i ruaj me xhelozi.

/www.QendraPress.com/