Fryma poetike e së dielës me poeten:-Farie BISHA

Rrënjët…

—————————-

i shkëpusim për tokën e premtuar,

të verbër si nomadët bredhim botën,

 në kërkim të paqes së munguar,

duke harruar se rrënjët na ndjekin.

Ikim prej tyre – apo iluzionin besojmë?

 Degët e humbura kërkojnë dritën,

si një lule që mbi shkëmb gjendet e vetme,

 pa tokë, pa rrënjë.

Habitesh: si mbijeton?

Thatësirës i reziston,

mbërthehet pas gurit,

por era e tund, e lodh, e thërmon.

]Varet në boshllëk, shtrin degët,

 tokën kërkon të ngulë rrënjët e humbura,

 të gjejë veten.

Ndërsa përgjatë rrugës

zbulon se rrënjët i ka me vete.

Prandaj mbijeton, rritet, çelet,

genin e ka në thelb, përshtatet,

 por nuk humb origjinalitetin.

Në limfën e saj është forca,

e vërteta, bukuria, ngul rrënjë

 të reja atje ku era e çon.

/QendraPress.com/