Fryma poetike e së dielës me poeten:-Irena DRAGOTI

Pleistocen( epoka e zjarrit)

———————————–

Vetja doli një ditë nga sytë,

Erdh’ përballë si ajri i natës,

e më goditi me grusht fytyrës

Ishte panikosur…

prej trupash të huaj,

e këngësh të shurdhëta,

frikës së dritës se mund të zmbrapsej,

prej të tjerëve…

Pastaj më tërhoqi shkallëve

përmes masakrës së ndërgjegjes

me duart prej reje që digjnin vetëtima

“ të shkelurit” nuk ishin kundërshtarë

por pellgu i syve ku u mbyt Ofelia.

U gjendëm heshtur në “basement”

Xhepash më fshehu ambicjen

Gjeje … tha

përtej çdo vehteje pa vehten

nëse dorëzon dritën.

Drejtoi krahun rreth hapësirës.

Bëri dritë,

mbi një kinema dhe minibar,

një sofa që përthyhej mureve.

A të mjafton?…

Gjithkaq do të jetë jotja

dhe nëse do të kesh fat

do ndezësh nga përplasjet një zjarr të ri

si një poezi që nuk shkruhet

por lë shenjë në shpirt

/QendraPress.com/