Çaste poetike me poetin;-Ragip GJOSHI

STINË TË MJEGULLTA

——————————————–

Pranë kreshtave plisbardha

Tis mjegulle përreth si çallma

Atje ku vonohen vera e vjeshta

Atje ku trimëria është n’maje kreshta

Atje ku shpërndahen rrena me thes

Atje ku kullot kopeja që në mëngjes

Kope delesh në mjegull e zhgënjim

Tufa përtej bjeshkësh me vështrim.

Nën mrize ëndërrojnë rrugë shprese

Dro të treten thundra e kambana

Kërcënon ngrohja globale kopenë

Kërcënon mashtrimi kopenë e urtë

Mbulon kreshta e zemra mjegull e re.

(Di)kujt mjegulla ia ka mbuluar fytyrën

Stinët e turbullta pas duan t’i kthejnë

Shlirshëm lavdinë rrejshëm e përqafojnë

Që guximin ta mbajnë peng t’shtërngojnë

Atyre iu mungon prekja e lirisë…

Ata nuk s’ndjejnë reflektimin e diellit

Ata duan t’i prekin buzët e historisë

Në mjegull ,mbeten në vegim, n’vetmi.

Ka kohë që drita nga ndau nga errësira

(Di)kush rnfr i humbur e tretur në mjegull

Di)kujt i ka rënë një mjegull në sy

Ndjenja për t’u endur në vetmi e ka zënë!

Përbrenda shpirtit ka shtresë akulli

Përënda zemrës ka mall për mjegull!

Mjegull e stinëve si qefin e ka mbulua

Nga sytë atdheu iu humbi,në errësirë

Djersë të ftohta të natës e kanë mbuluar!

Drenicë, më 20 prill 2025

/QendraPress/