Çaste poetike me poetin;-Ragip GJOSHI
KAFJA E MËNGJESIT N’PRIZREN
————————————————
Atje nën Kala te Marrashi,ç’farë rituali
Çdo ag, kafe verore, n’brigje Lumbardhi
Ekspreso,muzë,e zogjët trazuar n’poezi
Poeti artistikisht hedh sytë në natyrë
Më pastaj vështron përreth çdo fytyrë
E buzët e filxhanit i puthë në një mënyrë…
Përballë filxhanit fliste me vetmëveti
Sheqer nuk hedh fare mbi kafe,poeti
Përherë,preferon expresso pa sheqer
Dhe jetën e kish t’ëmbëlsua,rrallë herë.
Sapo poeti e ngre gëllënkën e parë
Me kafenë e zezë ai ditën e zbardhë
Përreth,kudo,shkelqim ëndërrimtar
Ai nisi ditën me puthjen si krijimtar
E nganjëherë i idhtësohet vështrimi
Janë idhëtuar stinët- iu shtu idhëtimi…
Rituali i kafes espresso nën Kala-përditë
Në thjeshtësi në ngrohtësi duke mikprit
Në tavolinë të“Matisse”-s, n’vizion shikimi
Është vendi ku shijohet kafeja dhe kujtimi
Për zemanin e lezetit, kur nisi kafe me pi…
Buza i dridhej lalo, në një kijamet moti
Filxhani, o ne dorë seç i’u ngri,I piku loti
N’terasë e tavolinë nxehen debate pa pikë
Histori e politikë përfyten fort ditë përditë.
Poeti krenarisht shpalos lavdinë e trimërinë
Mikut i pelqen debati për politikë-për lirinë
Me delikatesë hedhin n’shoshë dhe krenarinë
Thonë:Si ata,si këta,hajna e fjalë lakadredhë
Ankohen: si ata ,si këta,na ropën duke vjedhë!
Shpejt stinë e mote kalendarit ia shqeu poeti
Duke pirë espresso me miq,seç humbi lezeti
N’tavolinë te dritarja,ballë për ballë-valë deti!
Dekada ka humbur poeti me miq e kamarier
Ngadalë po mplaket me espresso dhe vrerë
E s`ka për t’pirë kafe t’shekullit 22,n’verë…!
2.
Kafja n’Prizeren pranë Lumbardhit ka shije
Edhe pa sheqer është e ëmbël atje nën hije
Ndër stinë e ndër mote rituali vargje e poezi
Karrigat përplot rrëfime,e cëpëza me histori
Cingëllimë gotash që zbrazën dalëngadalë
N’ditë t’lirisë,n’ditë që ndritshme kanë ardhë
N’ditët pa mjegulla e pa terr,duke këngëtuar
Nën Kala, te Lumbardhi nën qiell t’dritëruar…
Stinët ndërrohën, shumë dimëra poeti priti
Atje ku vargjet shpërlau e në lirikë ngriti
Qëkur kafeneja tymosejt e dritë kishte pak
Qëkur kafeja piçej në xhezve e në oxhak
Dhe ai shpërngulej, kafën ta pijë pa maraz
Mbetem me miq,sikur zogjtë në një kafaz
Poeti që s`ka për t’pirë kafe të shekullit 22…!
Prizren, më 22 korrik 2025
/QendraPress/
