Të mjaftosh për veten tënde/ Shkruan;Mrs Nazmije Gashi psikologe

                           Në çdo cep të rrjeteve sociale duket se të tjerët janë gjithmonë më të bukur, më të suksesshëm, më të lumtur. Një foto, një udhëtim, një postim motivues dhe papritmas krahasimi shfaqet: “A jam unë mjaftueshëm?”

Në këndvështrimin psikologjik, krahasimi social mund të ketë dy fytyra. Nga njëra anë, ai na nxit të përpiqemi, të mësojmë e të rritemi. Por nga ana tjetër, kur është i vazhdueshëm dhe i paekuilibruar, sjell lodhje emocionale, ankth dhe ulje të vetëbesimit. Kjo është arsyeja pse shumë të rinj, edhe pse të rrethuar me “pëlqime” e “ndjekës”, ndihen të vetmuar dhe jo mjaftueshëm të mirë. Vetëvlerësimi, ndjenja e brendshme se vlera jonë nuk matet nga syri i të tjerëve, tronditet.

Problemi nuk është vetëm tek rrjetet sociale, por tek mënyra se si ne i përdorim. Vetëvlerësimi nuk matet me miratimin e të tjerëve, por me aftësinë për të pranuar vetveten dhe për të vlerësuar përpjekjet tona. Njohja e aftësive, pranimi i kufijve dhe kujdesi për lidhjet e sinqerta janë shtyllat e një vetëvlerësimi të shëndetshëm.

Në praktikë, kjo do të thotë të ndalemi dhe të shohim jetën tonë me sytë tanë. Një adoleshente mund të ndjejë pasiguri për shkak të pamjes së shokëve të klasës në rrjetet sociale, por kur kujton përmirësimin e notave ose ndihmën ndaj një miku, ndjenja e vlerës rritet. Një prind mund të krahasohet me familjet e tjera, por vlerësimi i përpjekjeve të përditshme për të ofruar dashuri dhe mbështetje për fëmijët është një burim i qëndrueshëm vetëvlerësimi. Edhe një profesionist mund të ndjejë presion nga kolegët, por kur sheh progresin dhe arritjet e vogla, ndjen siguri dhe motivim të brendshëm.

Kur kujtojmë arritjet tona, sfidat që kemi kapërcyer dhe falim vetes gabimet, krahasimi nuk është më armik, por një udhërrëfyes që na ndihmon të rritemi.

Mes rrjeteve sociale dhe dukjeve perfekte, gjëja më e çmuar që mund t’i japim vetes është mirënjohja për vetvete. Kur e ushqejmë këtë ndjenjë, numri i ndjekësve apo sukseset e dukshme nuk përcaktojnë vlerën tonë. Lumturia nuk është gara për të qenë më i mirë se të tjerët, por udhëtimi për të qenë më mirë se dje, për veten tonë.

“Lumturia fillon aty ku ndalon krahasimi.”/QendraPress/