Çaste poetike me poeten:-Majlinda HOXHA

Pemë vjeshte!

————————

Sa do te doja

një pemë e bukur

vjeshte të isha —

me gjethe që digjen ngadalë

në nuanca flake,

si puthje që s’i dhame kurrë.

Të qëndroja aty,

në një cep rruge,

nën dritën e zbehtë

të diellit të tetorit,

e lartë, e qetë,

e bukur në vetminë time.

Dhe ti të më shikoje.

Vetëm kaq.

Të më kundroje me sytë e një besimtari,

që sheh një mrekulli

dhe nuk guxon të afrohet.

Të më adhuroje pa zë,

siç adhurohen vetëm perënditë —

pa fjalë,pa duar,

pa më shkelur hijen,

pa më tronditur rrënjët.

Dashuria jote të vinte

si një frymë ere,

që luan me gjethet,

por nuk i shkul.

Unë të rrija aty,

e gjelbër nga kujtimi i verës,

e kuqe nga djegia e ndjenjave,

duke rënë ngadalë,

në një heshtje

që s’është vetmi,por paqe.

Dhe ti të ikje,

pa më marrë asgjë.

Të ikje duke ditur

që më kishe dashur saktë,

ashtu siç duhen

gjërat që nuk na përkasin —

në distancë,me përulësi,

me sytë plot dritë.

/QendraPress/