Çaste poetike me poeten;- Sanie Tushi RROKAJ .
Kur ndizet dritë në shpresën e lumturisë.
————————————————
I bukur tetor muaji poetit
me ngjyrat e argjenda
dhe fjango rozë
me gjethet që bien si qylym me ngjyra
Qëndisur me arë në çdo stinë që shkonë .
Ehh.. sa gra e vajza
në koridoret e spitaleve
Sa përfunojnë në djepin e mërzisë
Sa thurin ëndërra në kështjellën e jetës
Kur ndizet dritë në shpresën e lumturisë.
Sa ëndrra në lëndina të mbushura me gjethe
Ku ngjyra e argjend mbulon gjithçka
Ku heshtja fle mbi valët detit
Aty ku gjëjnë forcën
të dashurat gra !
Dhe kur retë kanë mbuluar
prehrin e lumturisë
Shpresa rri zgjuar
në këngë dhe ledhatime
Aty do gjeni forcën dhe besimin
Aty do gjeni dritë dhe mijra shkëlqime
Tetori rozë qoftë pa dhimbje
Poeti me vargjet penën si margaritarë
përballu me bukurinë e vjeshtës mes gjetheve të arta
Dallgët e detit flasin me dashurinë fjalë
Ndalni tek stacioni i shpresës
Shpresa asnjëherë nuk vdesë
Forca është udhëtim jete
Kur pikon e bie vesë
E pa ecur përmbi dallgë
Gruaja është forcë në jetë
Është diell që nuk venitet
Dhe në humbje zgjon një shpresë.
/QendraPress/
