Çaste poetike me poetin;-Veron HOXHAJ

QË NE GUSHT E NA NJË GRUSHT

——————————————–

Që në gushtë e na një grusht

fjalë e popullit fjalë si musht,

Nëna filloj të mendonte,

sermenë e dimrit të fillonte

I nxori qypat me radhë,

një me gjizë, e një me gjalpë.

një pekmez, një rehani,

rreçel ftoj e fig të zi.

Gjizën me speca e shtoi,

dhallin për çorbën e mbloi

tjetri domate turshi,

ta pij buri me raki.

Qepët një nga , një, kurorë

fasulet i qrojë në dorë

mbi oxhak një pastërma,

ulu o pasha dhe ha.

Merja këngës ngri dolli,

nga jasht le të bjer dhe shi

të kërcasi e të gjëmojë,

Nëna sermenë na e mblojë.

Humbi fshati dhe sermeja,

në qytetë po qan Nëneja

kërkon fshatin se gjen dot

një frutë bio nuk ha dot.

Po e mbyten kalbësirat,

nga Evropa si këllirat,

gjithë hormon , e pleh kimik

ah o fshat ku shkove mik. .

 Veron Hoxhaj

/QendraPress/