Çaste poetike me poeten;-Shqipe MAZRREKU

Luftë që s’ka tingull

——————————–

Gurbeti është më i ftohtë se janari,

Është acar në shpirt që djeg.

E nuk mund ta ngrohësh, se ai mban hirë,

Të ndanë nga kafshata e lumturisë,

Nga festat pranë prindërve,

Pranë gotave që ngrejnë dolli.

Fytin e përpin durimi,

Lotin nuk e pret në gji.

Mes tij dhe vendlindjes

Është një luftë pa tingull,

Vetëm therje prushi e hi.

Bëhesh sikur jeton,

Por larg prindërve e dashamirëve.

Mund të kaplonë plotë mërzi,

Ti bëhesh që punon për ta.

Por ata duanë duart e mërgimtarit

Që i mbajnë në gji.

Sofrat të dyja janë plot,

Por mërgimtarët nuk janë aty.

E kur kthehet mendja te pragu i shtëpisë,

Te zëri i Nënës që thërret në mbrëmje,

Gurbeti hesht, por dhemb më fort se fjala,

Se zemra s’ka kufij,

Dhe shtëpia mbetet ajo

Ku shpirti pret të kthehet.

/QendraPress/