Humbjet që nuk mbyllen me kohën:-Shkruan: Mrs Nazmije Gashi, psikologe

Humbja e prindërve nuk zhduket me kalimin e viteve. Ajo mbetet brenda nesh, një dhimbje që shoqëron jetën, por mësojmë të bashkëjetojmë me të. Nuk është pengesë për shërim, por dëshmi e lidhjes dhe dashurisë së thellë.

Në fillim, çdo ditë duket bosh, kujtimet ngrihen me dhimbje dhe rutina e përditshme duket e paqartë. Nga këndvështrimi psikologjik, ky proces i njohjes dhe pranimit të humbjes ndihmon në zhvillimin e reziliencës emocionale duke i dhënë individit aftësinë të vazhdojë jetën pa u ndjerë i mbërthyer nga dhimbja.

Me kalimin e kohës, njeriu ndërton një marrëdhënie të re me humbjen: e njeh, e ndjen, por nuk e lejon të përcaktojë çdo hap. Kujtimet nuk janë plagë që refuzojnë shërimin, por pjesë e forcës që ruan dashurinë dhe kujtesën.

Dhimbja integrohet në përvojën tone duke i dhënë kuptim dhe hapësirë për të vazhduar. Mësojmë të kujtojmë pa vuajtje, të ndjejmë pa u thyer. Çdo ndjesi që bartim tregon se jeta vazhdon, ndonëse në heshtje dhe brenda nesh. Humbja nuk zhduket, por transformohet në forcë dhe shpresë duke na mësuar të ecim përpara./QendraPress/