Poezi nga poetja:Pranvera PRELA

JEZUS, PO SHKOJ SOT NDËR VORRE

Po shkoj sot ndër vorre, Jezus,

s’është vend i këndshëm, e di,

më rrënqeth ky vend i heshtur,

ky vend ku ka veç zi.

E zëri i tmerrshëm i vdekjes

frymon këtu nga çdo plasë,

pëshpërit nga çdo gëmushë,

nga çdo kurorë e çdo rrasë.

Po shkoj për njerëzit që më deshën,

që ishin, por që shkuan,

po shkoj t’u shpreh mirënjohjen

për gjithçka më dhuruan.

Mirënjohje për kë më dha jetën,

për kë më dha bujarinë,

mirënjohje për kë më fali fenë,

për kë m’ dha për ditë dashurinë.

Një krah më dha, ku u mbështeta,

një fjalë të urtë, ku udhën rigjeta,

më mësoi Lajmin e mirë,

ku gjeta shpresë e hir.

Po shkoj t’u pëshpëris shpresën time.

Po shkoj t’u përsëris se besoj,

në atë jetë mbi të cilën vdekja

askurrë nuk triumfoi.

Se nuk është sëmundja, as morti

që fjalën e fundit e thonë.

Jo unë nuk mund të besoj

se i humba përgjithmonë.

Po shkoj t’u çoj një lule

simbol bukurie që duhet.

Po shkoj të ndez një qiri

simbol i zjarrit që s’ shuhet.

Po shkoj të prek një fytyrë

mes kryqave pa fund,

po shkoj të të takoj Ty,

Jezus që vdekjen mund.