Çaste me poetin :Nysret DURMISHI
I VETMUAR NË QYTETIN E ZBRAZUR
Errësirë e lehtë rrugët e zbrazura
Asgjë si dikur në qytetin tim,çdo gjë e mbyullur
Unë I vetmuar vazhdoj rrugëtimin tim
Djathtas majtas shikoj si I hutuar
Pyes veten, çka ndodhi kështu
Ku jan njerëzit, ku jan strukur
Mendime të ndryshme më sillen ne kokë
Athua kan frikë pushtetin
Apo Corona I ka mbyllur
Dëgjoj nje zë të trashë me nje tingull të egër
Zotëri maskën ku e ke
Ndaloj hapin, kthej kokën
Një uniform blu, policia ruan qytetin e zbrazur
Çmë duhet maska zotni, jam vetëm
Nga kush të mbrohem,ku jan njerëzit
Çdo gjë e mbyllur edhe zogjët jan tret
Vendose maskën zotni e mo shit mend
Ehhhh them vet me vete
Na erdhi dhe kjo ditë,
Nga njerëzit e qytetit tënd të keshë frikë
Vëndosa maskën, frymën ja zura vetit
Vazhdoj rrugëtimin ashtu I vetmuar
I thelluar në mendime, i humbur në errësire
Me ngushllimin e vetëm
Të lutem Zot, bëje mirë.
18.11.2020 N.D