Çaste me penën e artë të/ Gëzim Ajgaraj
NËN PENTAGRAMN
E DHIMBJES
I shoqëruar me vetminë
Tek po e shtrydhte
Dhimbjen e shpirtit
Po i këndonte
Mallit
Prangat e dekadave
Të udhëve
Ia kishin burgosur
Dhimbjen në shpirtë
E nën grilat e moskthimeve
Pengë kish mbetur
Alpeve
Dhe sa herë
Zihej me vetminë
Nga dhimbja e shpirtit
Nxirrte notat e pentagramit të mallit
Dhe këngët e dhimbjes
Që i kishte ruajtur
Të pa prekshme
Diku thellë
Në memoaret e shpirtit
Me notat e dhimbjes
I këndonte Atdheut
Tek ia flladiste
Dhimbjes plagën
Kush thot
Se vai i burrit
Nuk është kënga
2020
