Çaste poetike, me dhembje shpirti,me poeten;Sherife Berisha THAÇI  

Jam bijë kosovare

—————————-

. Jam Lule – Vjollcë

Në kërkim të stinës,

që i thonë pranverë.

Pas humbjes së shpresave

 për të mbetur në Kosovë,

Mu desh ti bashkëngjitëm egzodit

masiv te përmasave biblike,

Të bëhem nuse shumë larg teje,

por…afër,

Nuse pa duvak –

 pa fustan nusërie.

Nga derë e shtëpisë dola me

petka të zeza korb

Për TY Kosovë,

Për bijtë e ashtit tim

Që ranë për TY,

e mbetën mbi dhe.

 Ashtu të pavarrosur i lashë,

 E nuk pata mundësi as t`ua mbyllja sytë,

 Dhe t`ua përshpërisja fjalët:

 Flini të qetë,

 Liria nuk është larg

Oh…

 ç`dhembje mbeti në zemrën time

Në ato ditë kur vërshuan

 lumenjtë e gjakut e të lotëve,

Për gjithë atë ferr e tmerr,

Që të kishte rënduar trupin tënd Kosovë.

Ta ktheva shpinën

 Duke të lënë TY,

Mbretëreshë të robëruar.

 Plagët, ti mora me vete dhe i

 barta brigjeve të detit.

Duke u dallgëzuar me to,

 lutesha për fatin Tënd dhe Timin,

Që të mos na ndjekë hija e orëligës.

 Lutesha – Kosovë –

Të mos më shohësh të vdekur,

Por… të të shoh të gjallë,

Shpresat i kisha gjithherë,

Se një ditë do të të shoh të lulëzuar,

Ashtu siç këndon zemra ime për Ty.

Sot në Kosovë vie erë lirie…

E unë lutem :

Merrmë edhe njëherë në krahët tu Kosovë

 Se më ke gjak, më ke asht…

Se këtu retë ma ndalin frymën.

Unë këtu jam veç si një hije e natës së pikëlluar.

 Unë dua të jem atje ku bukës i thonë bukë e ujit ujë.

Unë, dua lirshëm të frymoj,

 aty ku qesha dhe qava njëkohësisht.

Unë dua të jem në mesin e njerëzve

të ashtit tim Më merr në krahët Tu Kosovë,

Gjaku im,

Kënga ime,

Lulja ime,

Dielli im –

KOSOVË.

/www.QendraPress.com/