Çaste poetike me penën brilante nga ;Rexhep HOTI

Me Ukshin Hotin

—————————

Nëpër këtë rrugë të gjenocidit

Dikur udhëtoja me Ukshin Hotin;

Atëherë koha ishte e etur për gjak

Dhe kurrë nuk më binin vitet ndërmend,

Në isha unë më i ri apo ai më plak.

Të dy e pinim duhanin me kamish qelibar,

I blinim veçmas te Simoni në Prishtinë;

Ma kishte lejuar këtë të drejtë baca Ukë,

E kurrë s’munda ta thërrisja Ukshin!

Vetmia ishte e madhe tek ai,

Bota s’ia nxinte dhimbjen e trishtë;

Pija duhan e llafosesha me gjeniun,

Si t’i kisha ruajtur me të delet në selishtë.

Mendimi i shtjellohej nëpër tym,

Unë pastroja nikotinën në qelibar;

Tymnaja ngjante në veturën tonë,

Si shtëpitë kur digjeshin në Vukovar.

I sosnim kilometrat me Passat-in e tij,

Ai e ngiste natën nga Krusha në Lubjanë;

Pas çdo lodhjeje pinim kafe me coca-cola,

Si të ishim në Përzhinë, ulur në ballkon.

31 dhjetor, 2019

Lubjanë – Zagreb – Beograd – Krushë e Madhe.

/www.qendrapress.com/