Çaste poetike me penën e artë atdhetare te :Gëzim Ajgeraj-POEMA PËR ATA

POEMA PËR ATA

(Poemë)

—————————

/Kushtuar Sadedin Hasanit, Afrim (Hajredin) Hasanit,

Bedrush (Sadedin) Hasanit dhe Ylber (Sadedin) Hasanit,

që luftuan heroikisht në betejën e Celinës, më 25 mars 1999./

1.

A jetohet me terrin e robërisë

nën dhunën e pa fre t’barbarit

trollit t’gjyshit e katragjyshit

përpjekjes për t’na e shuar farën

a durohet kjo etje mizore

a durohet korba e zezë

kah na nxinë çdo ditë qiellin e Atdheut

e ndalë diellin zogjëve të shqiponjës

E po gjysh e stërgjysh na i lanë me gjak

po lëshuar s’i kanë trojet

qëndruar besa po

2.

Dhe gjithçka nisi nga e para

ndezi si shkëndijë e u përhap me dritën

Kushtrimi hapi portat e Atdheut

Krismat u shtuan maleve

e kështu lindën shkëndijat e shpresës

Rreshtave që po shtoheshin çdo ditë

Gjithçka nis me kushtrimin e Ademit

Trimi i atdheut e hodhi pritjen nga kullat

dhe përtej tyre vuri pritat e përballjes me armiqtë

Rreth vetes i mblodhi trimat

djemtë e gjakut dhe t’fisit

Dhe kështu krijoi hallkën e parë të zinxhirit

që do të përballej me armikun

3.

Shumë netë pa gjumë e ditë pa dritë

baca i pushkës i shkriu pritës

Te plepat e Celinës ku kalonin djemtë e Atdheut

Vajtje – ardhjeve të tyre u hapi udhë

e portave të hapura në kullë u dha strehë

Që buka të mos shterrej maleve

Edhe aty ku mungoi baroti për pushkët e maleve

kullat e tij ishin depo të shpresës

Që krismat të mos ndaleshin

4

Se mishërimi me luftën

Ish trashëgimi ndër breza

Ndaj porosisë së të parëve i ruaj amanetin

Se këtej s’mund të kalojnë vojvodët e carët

As kolonat e krajlave gjakatarë

se kockat do t’ua djegim te plepat

me flakët e pushkëve

Le ta dijnë njëherë e përgjithmonë

se ata që shkelin mbi këtë truall

këtu do t’i lënë edhe kokat

5

Dhe gjithçka filloi si në legjenda

Kullat u bënë mburoja

E fushat i mbuloi flaka

Baca i pushkës ndezi zjarrin e qëndresës në kullë

dhe midis shënjestre kryqëzoi kokat e korbave

Që sorrëshkinat të mbyten në zi

Mbanë krahun flakë e pushkës së Afrimit

Armiqtë tek shënjon me rrafale

heu t’paça axha se bukur m’i palos armiqtë

Nga dy skajet e rrethojave mes kullave

si dy sokola hedhin zjarr mbi armikun

Ylberi e Bedrushi pa u ndalë

Zjarr, trimat e babit

Katër gryka zjarri përballë qindra armiqsh

S’jepen për të gjallë

6.

Oborret e kullave shtrohen në gëzhoja

Pushkë e Sadedinit s’di të ndalet

tek palos një nga një hijet e korbave

Dhe tani edhe nëse vdes gjakun mos ma qani

edhe nëse ju dhemb shpirti

dhjetëfish ia kam shpaguar korbave t’Karpateve

Dhe tani kur ka rënë këmbana

e orës sonë për lamtumirë

mos na i vajtoni plagët e mia

As të Afrimit, Bedrushit e …

Kullat tona kurrë nuk kanë vajtuar

Ndaj gjithmonë kanë qenë nderi dhe

krenaria e Atdheut

7

Lum kullat që ju rritën – lum atdheu

për militantët e vet

grykë për grykë me armiqtë

se kush vdekjen do ta bëjë më bukur

në altarin e pavdekshëm të lavdisë

8.

Ata s’u përkulën pëballë gjëmimit të tankeve

As rrafalet e blindave s’i përkulën

Tek i shtruan oborret e kullave me gëzhoja

ata s’i përkuli as gjëmimi i tokës që digjej nën këmbë

As flakët e kullave tek kërcisnin dhembjes

Se shpresa e lirisë që po afronte

ia ndizte guximin

8

Dhe ditën kur fushave të Kosovës

do t’i korrim dëshirat e ëndrrave të mbjella nga ju

me lulëkuqe do t’i qëndisim kurorat e lavdisë

e t’i vendosim mbi emrat tuaj të shndërruar në yje

dhe me shkëlqimin e tyre

do t’i ndriçojmë lirisë së atdheut

Celinë, 2017